DermWave™ Pro

Bij de hydroporatie worden complexe JetPeel™ Original JetCare™ werkstoffen veilig over de barrière en aquaporinen diep in de epidermis gehydroporeerd.

DermWave™ Pro fluidiseert de barrière en maakt deze doorlaatbaarder voor de werkstoffen.
Door de gekollimeerde behandelingsaerosolstraal van de JetPeel™ worden Original JetCare™ werkstoffen en vocht veilig in hoge concentratie in diepe huidlagen getransporteerd en verend tussen collageen bindweefsel opgeslagen.

Daar vormt zich een depot en de werkstoffen worden over langere tijd vertraagd afgegeven.

In vergelijking met een alleenstaande JetPeel™ behandeling worden door de combinatie met DermWave™ Pro een tot 30% sneller behandelingsresultaat bereikt.
Aanvullend wordt de huid door radiogolven een verbranding voorgewend en worden hitte-schokproteïnen voor een snelle huidregeneratie gesynthetiseerd.

Het watergehalte van de epidermis regelt elasticiteit en spankracht van de huid.
Water wordt in het hydrofobe milieu van het stratum corneum door de substanties van de natuurlijke vochtinbrengende factor (NMF) zoals bijvoorbeeld glycerine, ureum, aminozuren en peptiden gebonden.

Voor de beschermfunctie van de huidbarrière is de specifieke lipidesamenstelling van doorslaggevend belang. In de verschillende huidlagen worden de lipiden door enzymen veranderd. Voor een voldoende enzymactiviteit zijn water en een zure pH-waarde in de epidermis noodzakelijke voorwaarden.

Het intacte stratum corneum stelt een onoverkomelijke barrière voor wateroplosbare substanties voor. Talrijke apparatieve procedures werden ontwikkeld, om substanties door de beschermingsbarrière te transporteren. Geluidsgolven (ultrasound) brengen de vloeibare lipidedubbellaag in trillingen en veranderen daardoor de consistentie en doorlaatbaarheid van het membraan.
Elektromagnetische golven (radiofrequentie, microgolven, lichtenergie) verwarmen de lipidenlaag en fluidiseren het beschermingsmembraan (boter wordt bij het verwarmen vloeibaar).
Door het afslijpen van de barrièrelaag (microdermabrasie) dringen weliswaar werkstoffen beter in diepe huidlagen, maar de beschermingsfunctie wordt opgeheven en de huid massief beschadigd.

De huid is met circa twee vierkante meter het grootste orgaan van de mens.
De buitenste huidlaag, de epidermis, stelt een dynamisch systeem van de voortdurende proliferatie en differentiatie voor. De belangrijkste functie van de huid is naast haar vele andere functies (temperatuurregulatie, zintuig, bescherming tegen schadelijke stoffen en mechanische invloeden) de hydratatiebarrière, die het uitdrogen van de huid en van het organisme verhindert en het osmotische evenwicht van inwendige weefsels in stand houdt.

Deze functies worden door het stratum corneum waargenomen, de buitenste lagen van de epidermis. In contact met het milieu worden hoorncellen permanent afgesleten en overeenkomstige verhoornde keratinocyten in het stratum basale nageproduceerd. Dit regeneratieve proces duurt normaal gesproken ongeveer 20 dagen en verlengt zich in de loop van het leven, waarbij met name het waterbindingsvermogen van de hoornlaag afneemt.
De huid verliest elasticiteit, wordt droog en rissig en er treden barrièreschade op.

Daardoor wordt de huid doorlaatbaar voor het binnendringen van micro-organismen, schadelijke stoffen, toxinen en allergenen. Epidermale lipiden worden in onvoldoende hoeveelheid en samenstelling gevormd. De gevolgen zijn verhoogde doorlaatbaarheid van de hoornlaag en verlies aan hygroscopische substanties en water.

Water is voor de functie van de huid van doorslaggevend belang.
Water is een transportmedium en noodzakelijk voor alle fysiologische functies in de verschillende huidlagen. De daar werkzame enzymen kunnen hun functies alleen bij een voldoende hydratatie vervullen. De juiste pH-waarde is daarbij een voorwaarde voor voldoende enzymactiviteiten. Watertransport door celmembranen is een fundamenteel proces van het leven.

Alle levende organismen reguleren de aan- en afvoer van water naar de cellen, zodat functie, vorm en grootte van de cellen behouden blijven. Hiervoor zijn speciale proteïnen verantwoordelijk, die als “aquaporinen“ worden aangeduid. Aquaporinen (AQP) zijn waterkanalen, die van buitenaf geregeld kunnen worden, om de waterstroom in en uit de cel te sturen.

Alle bekende aquaporinen vertonen een soortgelijke structuur en aminozurensequentie.
Het AQP1 bestaat uit een keten van 268 aminozuren. Deze vormt zes helices, welke de membraan doorspannen (integraal membraanproteïne).
Aan het einde van de helix bevindt zich een karakteristieke structuur, bestaande uit drie aminozuren (Aspara-gine–Proline–Alanine), die wezenlijk bijdraagt aan de selectiviteit van het waterkanaal. [Farage MA. Textbook of Aging Skin, Springer-Verlag Berlin Heidelberg 2010].
In de lipidenmembraan van de huid werden eveneens aquaporinen aangetoond.
De lipidenlaag van het stratum corneums is in haar binnenste waterafstotend (hydrofoob).
Daarom is haar geleidbaarheid voor watermoleculen zeer gering.

Opdat water over de lipidenlaag in diepe huidlagen kan geraken, moet vrij water ofwel over specifieke kanalen geleid of aan hydrofiele substanties gebonden langs de desmo-somenbruggen in de epidermis getransporteerd worden.

Het watergehalte van de epidermis wordt door de substanties van de natuurlijke vochtinbrengende factor (NMF) geregeld. Bij barrièreschade komt het tot een vermeerderd waterverlies (TEWL = transepidermaler waterverlies) en tot een droge en gevoelige huid.